Hij is verknocht aan de plek, waar hij is geboren en getogen op de boerderij van zijn ouders. Nick en zijn vrouw Hedwig krijgen in 1988 de mogelijkheid om op de voormalige boerderij te gaan wonen. Ruim 2 decennia later besluiten Nick en Hedwig een oude vervallen schuur op het perceel tot de grond toe te slopen en helemaal in de oude stijl opnieuw op te bouwen. Ze bouwen een traditionele Vlaamse schuur, zoals je die alleen op de Brabantse zandgronden aantreft. Het stel maakt bij de verbouwing gebruik van circulair materiaal. ‘We hebben hout en stenen van oude boerderijen uit de buurt gebruikt’, vertelt Nick. Voor dak- en wandisolatie hebben we vlas gebruikt.’ Zo creëren ze ‘De Stek’, een prachtige horecalocatie voor feesten, partijen en zakelijke bijeenkomsten, in de luwte van knooppunt Hooipolder.

Druk op de ketel

Voor Nick is de A27 nooit ver weg. ‘Als kleine jongen heb ik de snelweg aangelegd zien worden. In het begin was de weg nog erg rustig, maar ik heb hem zien uitgroeien tot een van de belangrijke verkeersaders van Nederland.’ Hij snapt dat de druk hoog op de ketel zit bij de A27 en dat er iets moet gebeuren om de files en het sluipverkeer in de regio te verminderen. Toch is hij onaangenaam verrast als Rijkswaterstaat laat weten een verbindingsboog vlak bij zijn erfgrens te gaan aanleggen en daarvoor een stuk grond nodig heeft.

Geen pretje

Volgens Nick is de verbindingsboog een volstrekt ontoereikende oplossing voor de aanpak van de problemen bij knooppunt Hooipolder. ‘Maar wel eentje met een enorme impact op de omgeving. Ons woon- en leefklimaat wordt enorm aangetast.’ Ondanks alle inspraak en vele protesten vanuit de regio komt het plan van Rijkswaterstaat op Nick over alsof het al bij aanvang in beton is gegoten. ‘Een pijnlijke constatering als blijkt dat de aanpak van de A27 is gebaseerd op een visie waarbij Rijkswaterstaat zelf aangeeft dat de A27 “te gast zou moeten zijn in het landschap”. Met een verbindingsboog op enkele meters langs je woonhuis voelt dat toch echt anders.’ Nick vervolgt: ‘Het moge duidelijk zijn dat de voorgestelde aanpak voor ons geen pretje is. Maar we zijn ook realistisch. Het algemeen belang gaat boven het belang van enkele bewoners en hun woon-, en leefklimaat.’

Kantelpunt in het proces

Maar dan is daar ineens de steenuil die bij Nick en Hedwig al jaren in de tuin is gehuisvest. Voor Rijkswaterstaat is de uil aanleiding voor het treffen van maatregelen voor natuurcompensatie. ‘De verbindingsboog loopt dwars door het leefgebied van de uil, dus moet de uil een ander leefgebied krijgen, zelfs iets groter dan het oorspronkelijke’, legt Nick uit. Hij is boos, verbaasd en teleurgesteld tegelijk. ‘Als gezin krijg je een snelweg door je dakgoot, maar voor een steenuil wordt alles op zijn kop gezet om een nieuw leefgebied te maken. Desondanks is dit wel het kantelpunt in het proces.’

Goede afspraken maken

Nick ziet mogelijkheden voor vergroening van het terrein en komt met Rijkswaterstaat tot een overeenkomst. Er komt een ontwerp voor een nieuwe leefomgeving van de steenuil, iets verderop op zijn grond. Daarin verwerken ze ook wensen van Nick, zoals het aanbrengen van groen langs het toekomstige geluidsscherm. Ze spreken af dat Nick de natuurcompensatiemaatregelen zelf uitvoert en verantwoordelijk is voor het groenbeheer. Inmiddels is het nieuwe leefgebied van de steenuil bijna klaar. Nick: ‘Ik heb hoogstam fruitbomen geplant en vruchtdragende struiken. Op de erfgrens heb ik wilgen geplant. Ook heb ik 2 waterpoelen aangelegd, de ene ligt er net een maand en de ander een jaar. Daar groeien al riet en kroos in en kunnen kleine larven en waterdiertjes zich in nestelen. Het grasland heb ik ingezaaid met een kruiden en bloemrijk grasmengsel en er liggen houtwallen van takkenrillen. Ideaal voor insecten en muizen en dus ook voor de uil om te foerageren.’

Blik op de toekomst

Hij verexcuseert zich voor de rommelige aanblik van de tuin. ‘Twee schuren moeten worden gesloopt om ruimte te maken voor de verbindingsboog. Er komt wel een nieuwe. Hier komt de nestkast aan te hangen voor de steenuil. Verder ga ik zonnepanelen op het dak plaatsen en misschien komen er ook een paar naast de schuur op de grond.’ 
Nick moet toegeven dat hij gefrustreerd is geweest door de gang van zaken met de verbindingsboog. ‘Ik voelde me niet gekend.  Ik baal ervan dat de weg vlak langs mijn perceelgrens komt te liggen. Maar ik kijk ook vooruit en zie kansen om met de nieuwe landschappelijke impuls ons bedrijf voort te zetten.’ Hij wijst tot slot nog even naar de laan met notenbomen die in ontwikkeling zijn. ‘Die noten kunnen we goed gebruiken in onze keuken. En ook met de appels, peren weten we straks wel raad. Eigenlijk moet je over 5 jaar terugkomen, dan kun je zien hoe mooi alles echt geworden is.’