Hulp krijgen ze hierbij van drie regionale bereikbaarheidsorganisaties. Die ondertekenden, samen met Rijkswaterstaat, op 3 april een samenwerkingsovereenkomst waarin ze hun gezamenlijke kennis, contacten en inzichten in gaan zetten voor passende mobiliteitsoplossingen.

Een uur voor de ondertekening zitten Bart de Mooij (Zuid-Holland Bereikbaar), Ilse van Zijl (Brabant Mobiliteitsnetwerk) en Jooske Van Bogerijen (Goedopweg) al vrolijk samen aan tafel. Ze hebben er duidelijk zin in. ‘We moeten nog afwachten hoe het zal gaan, maar dit is een unieke samenwerking’, zo begint De Mooij. ‘Passend bij een uniek project. Doordat het drie provinciën beslaat, maar ook door de duur en de impact van de hinder. Daardoor komt er zoveel op werkgevers af, dat ze er structureel iets mee moeten. En daar kunnen wij ze bij helpen.’ Van Zijl vult aan: ‘We hebben als bereikbaarheidsorganisaties behoorlijk wat kennis van en ervaring met mobiliteitsvraagstukken. Van good practices tot statistische inzichten. Daarnaast is er een korte lijn naar medeondertekenaar Rijkswaterstaat, waarmee we snel kunnen schakelen en mogelijkheden kunnen aftasten. Voor een individuele werkgever is het veel ingewikkelder om zijn wensen of klachten gehoord te krijgen.’

Urgentie

Werkgevers in de regio zullen onvermijdelijk merken dat hun medewerkers in de komende periode moeilijker op het werk kunnen komen. Vooral als ze gewend zijn om met de auto te reizen. De alternatieven die het samenwerkingsverband daarvoor heeft, zijn samen te vatten als minder reizen (thuiswerken) of anders gaan reizen. Via een e-bike- of fietsenplan bijvoorbeeld, of een aanpassing van de werktijden. Die alternatieven bestonden natuurlijk al. Maar nu is er, onder andere vanwege de impact die de werkzaamheden gaan hebben voor werkgevers, meer urgentie én de ondersteuning van dit samenwerkingsverband. Welk alternatief ze daarbij opperen, hangt ook sterk af van de individuele situatie. Van Bogerijen: ‘Er zijn ondernemingen die zich al profileren als duurzame werkgever. Die hebben wel oren naar een e-bikeplan, als ze het niet al hebben. Terwijl we bij een andere onderneming veel meer rekening moeten houden met de status die een auto er nog heeft.’

Cijfers

Wat sowieso helpt, is werkgevers tijdig laten zien wat de komende werkzaamheden concreet betekenen voor hun bereikbaarheid. Net als praktische informatie over verkeersmaatregelen en daaraan verbonden gevolgen voor het verkeer. Daarmee open je ook de ogen van hen die er afwachtend in staan. ‘Dat merkte ik bijvoorbeeld toen in Utrecht de onderhoudswerkzaamheden voor de Galecopperbrug begonnen, die anderhalf jaar duren’, aldus Van Bogerijen. Tegelijkertijd zul je de werking van de alternatieven concreet moeten maken, benadrukt Van Zijl: ‘Laat werkgevers de werking van alternatieven, zoals wat bijvoorbeeld reizen buiten de spits oplevert, in cijfers zien. Of hoeveel sneller medewerkers op een e-bike bij hun werk zijn als een brug per auto moeilijker bereikbaar is. En dat 5 procent minder auto’s bijvoorbeeld voor een afname van 50 procent van de files kan zorgen. Daarmee krijg je werkgevers overtuigd.’

Tijdelijk fietspad

Het vinden van de beste oplossingen zal altijd een zoektocht zijn, waarin de bereikbaarheidsorganisaties en Rijkswaterstaat samen met de werkgevers afwegingen maken en verbinding met elkaar zoeken. De Mooij: ‘Je kunt als werkgever niet van Rijkswaterstaat verwachten dat ze hun tijdsplan voor jou omgooien. Maar we kunnen binnen ons samenwerkingsverband best bekijken of het inrichten van bijvoorbeeld een tijdelijk fietspad naar een bedrijventerrein soelaas biedt.’

Gewoontegedrag

Het optimaal benutten van alternatieven tijdens de werkzaamheden, daarmee de werkgevers zo goed mogelijk bedienend, vormt de kern van het samenwerkingsverband. Maar er is tevens hoop dat er ook permanent iets door verandert. ‘Mobiliteit is gewoontegedrag, en deze hinder kan een mooie aanleiding zijn om dat gedrag structureel te wijzigen’, legt Van Zijl uit. ‘Zeker omdat weggebruikers een lange periode profijt gaan hebben van ander reisgedrag, is dat best kansrijk.’